Charmaine (28) was al 37 weken zwanger van Lemar (5) toen haar vriend en zij plots van hun roze wolk werden geduwd. Eén van Lemars nieren bleek dubbel zo groot. De gynaecoloog dacht aan een tumor. Charmaine moest gelijk bevallen en de artsen wisten niet zeker of Lemar de bevalling zou overleven.
Zuurstoftekort
‘Gelukkig verliep de bevalling voorspoedig en ging het naar omstandigheden goed met Lemar. Nadat Lemar genoeg was aangesterkt, is hij geopereerd. De tumor bleek goedaardig en is weggehaald. Lemar viel tijdens de operatie wel een poosje weg omdat ze hem te veel narcose hadden gegeven. Dat zou kunnen betekenen dat hij te weinig zuurstof had gekregen. Als dit zo was, zouden we dat pas merken tijdens zijn latere ontwikkeling, zo vertelden de artsen.’
Een fijne plek
‘Toen Lemar met één jaar nog niet kon kruipen of zitten, begon ik me zorgen te maken. Ook bleef het praten achter. De kinderarts gaf aan dat we ons niet te druk moesten maken, Lemar was nog zo klein. Maar de woorden van de artsen na de bevalling bleven door mijn hoofd spoken. Er klopte iets niet.
‘Vanaf het moment dat we het KDC binnenstapten, wist ik het zeker: dit is dé plek voor Lemar’
Mijn moedergevoel bleek juist. Een gewone opvang was voor Lemar niet geschikt. Uiteindelijk zijn we via integrale vroeghulp bij Kinderdagcentrum Us Greide in Heerenveen terechtgekomen. Lemar was toen twee jaar oud. Vanaf het moment dat we het KDC binnenstapten, wist ik het zeker: dit is dé plek voor Lemar. De locatie, de lieve mensen; alles voelde gelijk goed.’
De kunst van het wachten
‘Op het KDC krijgt Lemar verschillende therapieën, van logopedie tot speltherapie. Hij wordt geobserveerd door de therapeuten, en de begeleiders van Lemar gaan hier dan vervolgens met hem mee aan de slag. In het begin was hij best uitgeput na een dag op het Kinderdagcentrum. Nu heeft hij als hij thuiskomt nog alle energie om te doen waar hij het gelukkigst van wordt: lekker buitenspelen. Ik zie een heel ander kind dan vóór Lemar op het Kinderdagcentrum begon. Hij was vaak gefrustreerd en kon dan stampen met zijn voeten. Dat doet hij nu niet meer, omdat hij zich hier écht begrepen voelt. Ook wij als ouders hebben veel geleerd. Soms begreep Lemar mij niet. Mijn eerste reactie was dan om mijn vraag te herhalen: “Ga je mee Lemar?” “Kom je nog?” We hebben geleerd dat elke keer als we onze vraag herhalen, Lemar de vraag opnieuw moet verwerken. De kunst is dus om juist even te wachten. Dit is een simpel voorbeeld, maar we kunnen het bij alles toepassen. We zijn zo blij dat wij als ouders deze handvatten van het Kinderdagcentrum hebben gekregen. Zo maken we het leven van Lemar ook thuis een stuk aangenamer.’
Groei
‘Het valt ons ook steeds vaker op dat Lemar ineens een bepaald woordje of een bepaalde letter kan uitspreken. Dat heeft hij dan op het KDC geleerd. Het is mooi om die groei te zien. Vroeger hield hij bijvoorbeeld echt niet van knuffelen. Zijn broertje is heel aanhankelijk, maar Lemar liet dat nooit toe en duwde hem weg. Ook daarin zien we een enorme ontwikkeling. Vanochtend zei hij nog tegen me: “Mama, ik wil een knuffel!” Dan smelt mijn hart.’
De toekomst
‘Lemar is zo gegroeid in zijn ontwikkeling, dat hij na de zomervakantie door mag stromen naar school. Ik vind het best spannend om de overstap te maken. Hoe vindt Lemar het daar straks? Hij heeft het zo fijn op het Kinderdagcentrum. Toch is het goed zo, want hij is écht toe aan die volgende stap. We zijn als ouders enorm trots op de meters die Lemar ondanks zijn moeilijke start maakt. En of hij later nou begeleid gaat werken of een baan krijgt op de klantenservice. Als hij maar gelukkig is, dan ben ik dat ook.’