Antje is een vast gezicht bij de schildergroep in Leeuwarden. De hele dag maar thuis zitten, dat kan ze niet. ‘Ik had twee jaar geen dagbesteding. Ik vond het vreselijk. Je hebt niks om handen.’ Via het wijkteam kwam ze bij Alliade terecht. En daar veranderde er iets.Van stilzitten werd ik niet blij
Oefenen, proberen en doorgaan
Zelf dacht ze dat ze niet kon schilderen. ‘Toen ik hier startte kon ik er niks van. Ik begon met potlood, maar dat vond ik niks.’ Toch bleef ze proberen. Stap voor stap ging ze vooruit. Ze maakte zich de Van Gogh stijl eigen. ‘Dit zijn veel streepjes, felle kleuren, lekker losjes en niet te netjes. Tegenwoordig schilder ik landschappen. Het liefst waar veel gebeurt. Denk aan kleuren, water, bomen, bergen en boerderijen.’
Een mooie groep mensen
Alle cliënten hebben hun eigen dagdelen in de week. Antje zit op dinsdag- en donderdagochtend in een groep met zo’n acht mensen. Iedereen is anders. ‘De één heeft het syndroom van Down, een ander autisme. Met deze mensen kan ik het best omgaan. Iedereen is altijd vrolijk en we hebben veel aanspraak met elkaar.’ Ook deelt ze haar ervaring met anderen. ‘Soms vragen ze: hoe zou jij het aanpakken? Dan geef ik tips. Dat vind ik leuk om te doen.’
Fijne begeleiding
De dagbesteding wordt gerund door Durk Hogendorp. ‘Hij kijkt mee. Geeft tips, maar ook vertrouwen. Het helpt dat Durk zelf schilder is. Die kennis brengt hij over op ons.’ Overigens helpt hij niet alleen met schilderen. ‘Als ik ergens mee zit, praat ik met hem. Niet alleen over verf. Maar ook over het leven. Dat vind ik heel fijn. Een betere begeleider kun je niet wensen.’
Mantelzorg bij haar moeder
Antje staat altijd klaar voor haar moeder. Sinds haar vader twee jaar geleden is overleden, helpt ze waar ze kan. Haar moeder woont twee straten verderop. Elke dag kijkt ze even om het hoekje en doet ze klusjes. Boodschappen doen, de planten water geven, de tuin onderhouden. Het hoort er allemaal bij. ‘Het is druk, maar ik doe het met liefde’, zegt ze.
Advies voor anderen
Tussen het helpen van haar moeder door, is de dagbesteding haar moment. Ze groeide als mens én als schilder. Durk zei: ‘Gewoon proberen. En het lukte. Ik denk dat iedereen het kan. Je moet het gewoon doen.’